เพลงเป็นส่วนหนึ่งในพิธีกรรมของเรา เพลงก็คือการภาวนาแบบหนึ่งนั้นเอง
ศูนย์อบรมคริสตศาสนธรรมประเทศไทย
ได้ทำการสำรวจถึงเพลงที่เยาวชนชื่นชอบและเพลงที่ไม่ชอบ โดแบ่งออกเป็นสองคำถาม คือ “เพลงในวัดที่ชอบคือ..” และ “เพลงในวัดที่ไม่ชอบคือ..”
เยาวชนให้คำตอบสำหรับคำถามแรก 454 คำตอบ โดยระบุชื่อเพลงที่ชอบแตกต่างกัน ถึง 114 เพลง
เพลงที่มีผู้ชอบเหมือนกันมีกระจัดกระจาย แต่ทีมีจำนวนเหมือนกันมากที่สุด คือ
เพลงพักพิงในพระเจ้า (ร้อยละ 5) และพระวิหารศักดิ์สิทธิ์
(ร้อยละ 4)
ส่วนเพลงที่ไม่ชอบมีผู้ตอบ 312 คำตอบ มีลักษณะกระจัดกระจายกันเช่นเดียวกัน มีระบุชื่อเพลง 34 เพลง ส่วนใหญ่ตอบไม่มีเพลงที่ไม่ชอบ
และอีกจำนวนหนึ่งระบุประเภทของเพลงที่มี่ชอบ คือ เพลงที่ร้องไม่เป็น เพลงลาติน
เพลงช้า ๆ เพลงงานศพ ฯลฯ
เรื่องของเพลงศักดิ์สิทธิ์นี้
พระศาสนจักรได้ให้ความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง โดยในวันฉลองระลึกถึงนักบุญเซซีลีอา ( 22 พ.ย. 2003 ) พระสันตะปาปา ยอห์น ปอลที่ 2
ได้ออกพระสมณลิขิตเรื่อง “บทบาทของดนตรีศักดิ์สิทธิ์
ในโอกาสครบรอบร้อยปีของ จดหมายเพื่อการอภิบาล ของพระสันตะปาปาปีโอที่ 10 ชื่อ Motu Proprio “Tra le Sollecitudini” เพื่อเน้นย้ำถึงบทบาทของเพลงในพิธีกรรมบทบาทของดนตรีศักดิ์สิทธิ์
พระสันตะปาปา ปีโอที่ 10 ทรงสอนว่า “เป็นวิธีการเพื่อยกจิตใจขึ้นหาพระเจ้า
และยังช่วยให้สัตบุรุษมีส่วนร่วมในพิธีมิสซาบูชาขอบพระคุณ และในการสวดภาวนาทางการร่วมกันอย่างสง่าของพระศาสนจักร”
พระองค์ยังทรงเน้นว่า “ถ้าหากดนตรีทั้งการบรรเลงและการขับร้องร่วมกันนั้น
มิได้มีลักษณะของการภาวนา ความสง่างามและเกียรติภูมิแล้ว
ก็ทำให้หมดโอกาสเข้าสู่บรรยากาศของความศักดิ์สิทธิ์และความเชื่อได้”
สิ่งที่ต้องระมัดระวัง ก็คือ
จะต้องทำให้ดนตรีศาสนาเป็นดนตรีที่บริสุทธิ์
ไม่เจือปนหรือเป็นการดูหมิ่นต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ในแนวทางของดนตรีทางโลก
หมายความว่า “มิใช่ดนตรีทุกรูปแบบที่จะนำมาใช้พิธิกรรมเฉลิมฉลองได้”
ส่วนรูปแบบของดนตรีศักดิ์สิทธิ์ถือว่า “เกรโกเรียนเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดของดนตรีศักดิ์สิทธิ์” และเครื่องดนตรีที่เหมาะสมกับเพลงเกรโกเรียนคือ “ออร์แกนท่อ”
เอกสารนี้ ยังได้แนะนำให้จัดตั้งคณะขับร้อง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในอาสนวิหารและวัดใหญ่ ๆ ที่สำคัญ คือ
ในบ้านเณรและบ้านฝึกอบรมของคณะนักบวช
ถ้าหากวัดทุกวัดจัดให้เยาวชนรับผิดชอบเรื่องเพลงในพิธีจะเป็นไปได้ไหมหนอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น